Uitdagingen in het verschiet
Op 5 juli kreeg ik van Ton de voorzittershamer in handen. Ik neem hem graag over, maar ga er vanuit hem nooit echt nodig te hebben. Het is binnen onze vereniging een goede gewoonte om informeel met elkaar om te gaan. Die gewoonte zet ik graag voort.
Het is een cliché om als nieuw aantredend voorzitter te zeggen dat er heel veel uitdagingen in het verschiet liggen. Het is echter wel waar. We liggen overhoop met de minister, de werkgever van onze leden. Onze leden staan onder verhoogde werkdruk en zien zich geconfronteerd met de financieel gedreven oplossingen van de regering om de door deze regering veroorzaakte chaos het hoofd te bieden. Het vertrouwen in de politieke leiding is vrijwel nul. Er is een groot wantrouwen naar de gehele politiek. Want van links tot rechts, van regeringspartijen tot aan oppositie heeft men zitten slapen. Over het gehele politieke spectrum heeft men toegelaten dat Defensie het sluitstuk op de begroting was. Keer op keer. Daar plukken onze leden de wrange vruchten van.
Onze leden worden voorgelogen door de minister. Terwijl de minister van Financiën roept dat het tijd wordt voor loonsverhogingen, houdt hij de hand op de knip voor Defensie. Ja zeggen, nee doen. Politici komen weg met verkeerde declaraties of belangenverstrengeling. Het ene integriteitschandaal volgt het volgende op in Den Haag. Maar na een kleine week is het een glas, een plas en alles was weer zoals het was. Probeer zelf eens ten onrechte een declaratie in te dienen van 10 euro. We zien je snel terug bij onze afdeling individuele belangenbehartiging om je zaak te verdedigen ben ik bang. Integriteit lijkt nog maar één kant op te werken en gehandhaafd te worden. Ik durf te beweren dat we een integriteitsprobleem hebben binnen bestuurlijk Nederland. Tot aan het hoogste niveau. Instanties als de Rijksrecherche en Amnesty International schieten bij mij in elk geval even in de gedachten. Ik hoop dat we nooit zover hoeven te gaan.
Toch zal er tegengewicht geboden moeten worden. Onze leden worden immers belazerd. Er wordt tegen jullie gezegd dat jullie gewaardeerd worden, maar intussen worden jullie figuurlijk in het gezicht gespuugd met een AOW-gat, versobering van arbeidsvoorwaarden en schendingen van jullie rechtspositie. Dit moet stoppen!
Ik ben dan ook bijzonder gemotiveerd om het tegengewicht te gaan bieden. Niet alleen, maar samen met jullie. Samen met onze kaderleden, contactpersonen, bestuursleden en iedereen die wil aansluiten. Juist nu moeten alle leden met elkaar in verbinding staan. Verenigd. Van de jongeren tot de ouderen. We laten ons niet tegen elkaar uitspelen. Aan het dagelijkse bestuur is het de taak er voor te zorgen dat we nog beter in contact komen met onze leden. Hiertoe zullen allerlei initiatieven ontplooid worden. We zullen in de benen moeten komen. We moeten opkomen voor ons recht om fatsoenlijk behandeld te worden. We moeten strijden voor een fatsoenlijke beloning. We zijn in ons dagelijkse werk ontzettend goed in het opkomen tegen onrecht. Soms vechten we letterlijk om het recht zege te laten vieren. We moeten echter onszelf niet vergeten! Je mag opkomen voor jouw belangen!
In de komende tijd zullen de samenwerkende defensiebonden acties plannen die de druk langzaam opvoeren. Uiteindelijk, als de minister nog steeds niet wil luisteren, zullen we geen enkel actiemiddel schuwen. Hoe groter de acties worden, hoe meer collega’s we nodig hebben om er te staan. Langzaam draaien we de duimschroeven aan tot de minister zich fatsoenlijk opstelt en met een fatsoenlijk bod komt! Het wordt tijd om spijkers met koppen te slaan. Komt de hamer toch nog van pas.